Dagblad Suriname
Maandag 3 augustus 2009
Kankerpatiënt Brunings voor spoedoperatie naar Nederland
Als de operatie deze week in Nederland lukt, zal de 43 jarige tongkankerpatiënte Ingrid Brunings gered zijn van de dood. Brunings vertrok gistermiddag na vele hulpacties van Geor Hering en andere donateurs eindelijk naar het Antonie van Leeuwen Ziekenhuis in Amsterdam om geopereerd te worden aan het kankergezwel aan haar keel.
Het gezwel is intussen dermate groot geworden in haar keel dat Brunings bijna voor een verstikkingsdood staat. Zij vertrok acht maanden terug naar Columbia voor behandeling, een operatie die ook door interventie van Hering mogelijk werd. Herings Constantin Foundation stelde zich toen garant voor de ticket en warme kleding van de patiënt. Even leek de kwaal te zijn verholpen, maar een paar maanden na terugkomst in Suriname, kwamen de klachten opnieuw.
De behandelende KNO-arts in AZP stuurde zijn bevindingen naar het kankercentrum in Columbia, dat liet doorschemeren dat ervoor Brunings geen hoop meer is. De wanhopige Brunings toog naar Constantin, omdat zij vast van overtuigd is dat er ergens medische hulp voor haar kan zijn. Het enige alternatief was een operatie in het Antonie van Leeuwen Ziekenhuis dat gespecialiseerd is in kankeroperaties. Maar de middelen daartoe waren niet voor handen. Hering probeerde nog via het ministerie van Volksgezondheid zaken gedaan te krijgen voor Brunings, maar kreeg nul op op het rekest.
De regeling voor kankerpatiënten geldt alleen voor operaties in Columbia. Voor alle andere gevallen kan Volksgezondheid geen hulp bieden. De Constantin Foundation en de andere donateurs staan garant voor de kosten van verblijf en behandeling in Nederland voor de komende tien dagen, terwijl Sociale Zaken de tickets voor het echtpaar Brunings betaald heeft. Hering is van mening dat de regering de regeling voor RLA-patiënten anders zal moeten herstructureren. Hij vindt het vreemd dat het Colombiaanse kankercentrum geconstateerd heeft dat er voor Brunings geen hoop meer is, terwijl zij kort daarvoor door dit centrum is geopereerd.
Hij vraagt zich af of de houding van het centrum te maken heeft met het feit dat de regeling slechts eenmaal de mogelijkheid biedt voor een behandeling. Hering doet het voorstel de patiënten liever direct te verwijzen naar een ziekenhuis dat beter gespecialiseerd is in kankerbehandelingen. Anders zou in de regeling de mogelijkheid gecreëerd moeten worden uitzonderlijk moeilijke kankergevallen direct door te sturen naar een ziekenhuis in Nederland. Hering zegt dat hij intussen nog een tongkankerpatiënt heeft gehad op Constantin, die hem gevraagd heeft om hulp voor behandeling in het buitenland. De nood is hoog en er zijn tot op dit moment zijdens de overheid nog bitter weinig mogelijkheden voor hulp voor deze personen.